► Belangrijke rol van de adviseur: opdrachtgevers begeleiden van onbereikbare naar bereikbare doelen
Soms lopen adviseurs en trainers aan tegen het verschijnsel dat hun opdrachtgevers hen willen inschakelen maar eigenlijk nog niet precies weten wat hun doel is. Ze vragen bijvoorbeeld: “Wil je deze training geven voor mijn team?” (“Gewoon, ze hebben wat training nodig”). Of ze vragen je een medewerker te coachen omdat hij ‘te negatief’ is. Soms willen ze dat je helpt een systeem in te voeren, maar stokt het antwoord op de vraag waarom ze dat willen. Of ze vragen om een sessie “zodat het teamgevoel wat sterker wordt.” In dit artikel kun je lezen hoe je als adviseur je opdrachtgever kunt helpen onbereikbare doelen om te zetten in bereikbare doelen.
► Training Progressiegericht Leidinggeven (start 15 januari 2026): In deze training progressiegericht leidinggeven van vijf sessies, die gegeven wordt door Gwenda Schlundt Bodien en Coert Visser leert u als leidinggevende om sneller en prettiger progressie te bereiken met uw team.
► Podcast: progressiegerichte teamtoepassingen
Deze podcast behandelt 10 voorbeelden van progressiegerichte teamtoepassingen. Je leert meer over de praktische toepassing van de cirkeltechniek, de TPV-aanpak, progressiegericht vergaderen, progressie-interviews, progressiefocus in teams, progressiegerichte samenwerkingsinterviews, progressiegerichte intervisie, de fantastische worsteling, wijze intervisie en de waarderingsmuur.
► Depathologiseren in de praktijk: uitnodiging om anders kijken naar gedrag
Psychologische labels zijn onderdeel geworden van ons dagelijks taalgebruik. We noemen iemand “narcist”, herkennen onszelf in “hoogsensitief”, of vragen ons af of een kind “ADHD heeft”. Zulke labels zijn zo gewoon geworden dat we nauwelijks nog stilstaan bij wat ze doen. Ze plaatsen het probleem in de persoon. Ze suggereren dat er iets mis is met iemands hoofd of karakter. En ze kunnen de blik op de context en op ontwikkelmogelijkheden verkleinen. Depathologiseren betekent: gedrag of emoties uit de stoornishoek halen. Niet om problemen te bagatelliseren — de moeilijkheden blijven reëel — maar om ze anders te bekijken. Om te zien dat veel van wat we “stoornis” noemen eigenlijk begrijpelijke reacties zijn op lastige omstandigheden. En om ruimte te maken voor groei. In dit artikel verken ik vijf manieren waarop depathologiseren een rol kan spelen.
► Het welbevinden van schoolleiders vergroten
Schoolleiders hebben officieel veel macht, maar in de praktijk moeten ze werken binnen allerlei regels, politieke bemoeienis en bureaucratische druk. Daardoor hebben ze minder vrijheid dan het op papier lijkt. De onderzoekers Marsh et al (2025) keken door de lens van de zelfderminatietheorie naar de effecten hiervan op het welbevinden van schoolleiders.
► Hoe je interne coach bewust schakelt van piekermodus naar doe-modus
Je kent het vast: het ene moment zit je vast in een eindeloze lus van zorgen en gedachten die maar door je hoofd blijven malen (piekeren). Het andere moment ga je volledig op in een activiteit, vergeet je de tijd en lijkt alles vanzelf te gaan (flow). Het contrast tussen deze twee toestanden is groot. Maar hoe schakelen we bewust van de ene naar de andere? Vorige week schreef ik ‘De interne coach: leiden van achteren en de neurocognitieve basis van zelfcoaching‘. Centraal hierin staat de interne coach: dit is geen metaforisch ‘stemmetje’, maar een concreet vermogen van onze geest (het ‘symbolisch zelf’) om zichzelf te observeren en te coachen richting constructief gedrag. Naar aanleiding van dat stuk had ik op LinkedIn interessante uitwisselingen met Coen Helderman en Thijs Trompert. Hun leerzame vragen en inzichten hielpen om het basisidee praktisch uit te leggen. Want wat gebeurt er nu precies in ons brein als we piekeren? En waarom is zoiets simpels als schrijven zo’n krachtig gereedschap voor onze interne coach?
