De intensieve opleiding progressiegericht coachen, verzorgd door Coert Visser en Gwenda Schlundt Bodien, is bedoeld voor (team-)coaches, coachende docenten, adviseurs en trainers die met hun cliënten en studenten progressie willen bereiken.
Deze aflevering van de podcast gaat over sturen light. In sommige situaties wil je wel sturen, maar wil je de sturing liever een terloops karakter geven. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer je weinig tijd hebt en je direct moet reageren op iets dat er gebeurt. Of je wilt wel sturen maar je wilt het vooral kort houden en voorkomen dat de ander het gesprek kan interpreteren als ‘zware ingreep’. Bijvoorbeeld: je bent teamleider en je hoort een docent leerlingen toeschreeuwen dat ze moeten kappen met stoeien. Dat is een situatie waarin de teamleider ervoor kan kiezen om direct en in het hier en nu een sturen light toe te passen. Of je bent leidinggevende van een afdeling in een consultancy organisatie en een van de consultants in je team maakt tijdens een overleg grappen ten koste van zijn collega’s. Ook in deze situatie kan de leidinggevende ervoor kiezen om sturen light te gebruiken.
Het begeleiden van cliënten die met zware problemen kampen of veel klagen kan uitdagend zijn. Deze cliënten kunnen vastzitten in een negatieve spiraal. Hierdoor is het lastig om oplossingen te zien of kleine positieve veranderingen op te merken. Progressiegerichte vraagtechnieken en principes bieden coaches praktische hulpmiddelen om cliënten te ondersteunen, hun perspectief te verbreden, en hun autonome motivatie te versterken. In dit artikel bespreek ik enkele van deze technieken, met specifieke voorbeelden en voordelen.
Autoritaire, maar warme coach. Lefever et al ( 2024) onderzochten de impact van een autoritaire, maar warme coachingsstijl op atleten. De manier waarop coaches coachen kan veel invloed hebben op hoe hun atleten presteren, betrokken blijven en zich mentaal voelen. Een autoritaire coachingsstijl gaat vaak gepaard met de frustratie van de behoefte aan autonomie. Hoe reageren atleten als hun coach autoritair, maar ook warm is?
In de moderne psychologie is er een verschuiving gaande van het denken in termen van vaste, stabiele eigenschappen naar een begrip van de mens als flexibel en contextafhankelijk. Dit artikel bespreekt hoe psychologische toestanden fluctueren en wat het betekent als we dit dynamische perspectief omarmen. Inzicht in deze fluctuaties helpt ons om mildheid en begrip te ontwikkelen voor onszelf en anderen, en het biedt handvatten voor veerkracht en zelfregulatie.
Tegenmaatregelen tegen geveinsde domheid. In het boek De domheid regeert van Schimmelpenninck (2024) beschrijft hij de inzet van domheid als bewuste politieke strategie. Hij heeft het niet over intelligentie of opleidingsniveau van individuen, maar over domheid als strategie: ‘gespeelde of geveinsde domheid die opzettelijk of nalatig is, met als doel het publiek te misleiden..’. Domme uitingen die tot een boel ophef leiden, en die sterke emoties aanwakkeren, en die de gemoederen intensief bezig houden, zodat de aandacht afgeleid wordt van de feiten. Zo wordt ‘het volk’ onder het mom van ‘we luisteren naar de gewone man’, misleid en afgeleid met gevaarlijke onzin.
“Ik ben niet voor Trump maar je moet toegeven: hij heeft briljant campagne gevoerd!” Dit soort opmerkingen hoor je regelmatig naar aanleiding van Trumps verkiezingsoverwinning. Het doet denken aan de bewondering voor een schaakspeler die wint door stiekem schaakstukken te verzetten als zijn tegenstander even niet kijkt. Is dat ‘briljant spel’? Natuurlijk niet. Toch wordt een voormalig president die meer dan 30.000 aantoonbare leugens verspreidde tijdens zijn ambtstermijn geprezen om zijn ‘strategisch inzicht’. Deze perverse logica, waarbij effectiviteit wordt verward met excellentie, vreet aan het fundament van de Amerikaanse democratische rechtstaat. En de onze, als we niet uitkijken en ophouden met bewondering voor wangedrag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten